همه چیز درباره اختلال بیش فعالی در بزگسالان
بیش فعالی در بزگسالان که به آن ADHD نیز گفته می شود، یک اختلال عصبی رشدی است که هم کودکان و هم بزرگسالان را تحت تاثیر قرار می دهد. افراد مبتلا به ADHD اغلب در توجه و تمرکز مشکل دارند. همچنین آن ها ممکن است، علائمی مانند حرکت مداوم یا بی قراری نشان دهند.
بیش فعالی در بزگسالان
بزگسالان در طول زندگی خود ممکن اند دچار برخی اختلال ها شوند که می توان با مراجعه به متخصص و روانشناس آن ها را کنترل و درمان کرد. شایع ترین اختلالی که امروزه بزرگسالان با آن رو به رو می شوند، بیش فعالی است. در این مقاله قصد داریم اطلاعات کامل تری در رابطه با بیش فعالی و روش های درمانی آن در اختیار شما بگذاریم. با ما همراه باشید.
ADHD معمولا در دوران کودکی تشخیص داده می شود و می تواند تا بزرگسالی نیز ادامه یابد. علائم آن ممکن است از فردی به فرد دیگر متفاوت باشد، ولی معمولا شامل:
- بی توجهی: مشکل در تمرکز روی کارها، حواس پرتی و فراموشی.
- بیش فعالی: بی قراری، صحبت زیاد و مشکل در نشستن.
- تکانشگری: عمل بدون فکر کردن، صحبت زیاد، قطع حرف دیگران و مشکل در انتظار نوبت بودن.
علت دقیق ADHD مشخص نیست، اما روانشناسان بر این باورند که ترکیبی از عوامل ژنتیکی و محیطی است. اغلب با ترکیبی از دارو درمانی، رفتار درمانی و حمایت والدین درمان می شود.
توجه به این نکته مهم است که داشتن ADHD به معنای بی هوش بودن یا تنبل بودن نیست. با مدیریت و حمایت مناسب، افراد مبتلا به بیش فعالی می توانند زندگی موفق و رضایت بخشی داشته باشند.
ویدیویی از دکتر آمنه ذاکری درباره درمان بیش فعالی
بیش فعالی چیست؟
اختلال بیش فعالی یا ADHD یکی از رایج ترین اختلالات رفتاری در دوران کودکی است، بزرگسالانی که به این اختلال گرفتار هستند معمولا جنبش و تحرک بالایی دارند که این موضوع مشکلات زیادی را برای بزرگسالان و والدین و همچنین معلمان به وجود می آورد. یادگیری این افراد بسیار آهسته و آرام است.
بیش فعالی در بزگسالان
لازم است بدانید که تنها کودکان به این اختلال مبتلا نمی شوند بلکه احتمال بروز آن در بزرگسالان هم وجود دارد. البته باید بدانید که این اختلال از کودکی در فرد باقی می ماند و علائم آن همچنان در بزرگسالی نمایان می شود. میزان شدت بیش فعالی در بزرگسالان کمتر از کودکان است به عبارتی با بالا رفتن سن میزان شدت آن کاهش می یابد.
علائم بیش فعالی در بزگسالان چیست؟
بیش فعالی در اوایل دوران کودکی ظاهر می شود. ADHD به طور معمول تا 12 سالگی مشخص می شود. بسیاری از والدین فعالیت های حرکتی بیش از حد را در سال های نوپا از تکانشگری و بی توجهی گزارش می کنند، اما علائم بیش فعالی که برای کودکان زیر چهار سال معمول است، دشوار است. برای تشخیص کودکان باید شش علامت یا بیشتر را داشته باشند.
افراد بیش فعال به موارد زیر بی توجه هستند:
- به جزئیات توجه نمی کند یا اشتباه می کند.
- در حفظ توجه مشکل دارد.
- با سازماندهی مشکل دارند.
- از کارهایی که نیاز به تلاش ذهنی مداوم دارند اجتناب می کند یا دوست ندارد.
- به راحتی حواسش پرت می شود.
- در کارهای روزمره فراموشکار هستند.
بیش فعالی در بزگسالان عمدتا:
- بی قراری با دست یا پا
- مشکل در انجام فعالیت های بی سر و صدا
- بیش از حد صحبت می کند.
- حرف دیگران را قطع می کند
- در زمان نوبت گرفتن تحمل انتقاد را ندارد.
این اختلال در بزرگسالان بر اثر دلایل مخصوصی به وجود می آید که برخی از رایج ترین آن ها عبارتند از:
- آسیب های مغزی
- مصرف بیش از اندازه برخی مواد غذایی که دارای قند هستند
- تماشای زیاد تلویزیون
- وجود برخی عوامل اجتماعی و محیطی
- ژنتیک
- مصرف بیش از اندازه مشروبات الکلی توسط مادر در دوران بارداری
- استعمال دخانیات در دوران بارداری توسط مادر
- زایمان زودرس
- قرار گرفتن در محیط هایی که آلودگی هوا به میزان زیادی دیده می شود.
بیشتر بخوانید: تاثیر نوروفیدبک بر پیش فعالی
عکس العمل بزرگسالان بیش فعال
عکس العمل ها و واکنش های خیلی سریع دارند و با کمترین تحریک حس تمرکزشان مختل می شود قادر به برنامه ریزی و سازماندهی مسائل خود نیستند و از دستورات پیروی نمی کنند.
شدت علائم بیش فعالی
شدت بیش فعالی در هر فرد متفاوت است. روانشناسان شدت تعیین بیش فعالی را خفیف، متوسط و شدید می دانند، که در ادامه به آن پرداخته ایم:
خفیف: در این مورد علائم کمی از ADHD وجود دارد و علائم منجر به آسیب جزئی در محیط های اجتماعی مانند مدرسه یا محل کار می شود.
متوسط: اختلال عملکردی بین خفیف و شدید وجود دارد.
شدید: بسیاری از علائم فراتر از تعداد مورد خفیف و شدید وجود دارد. با بالا رفتن سن، علائم آن ممکن است کاهش یابد و تغییر کند.
6 نشانه از بیش فعالی
- اغلب از توجه دقیق به جزئیات کوتاهی می کنند یا در حین فعالیت های دیگر اشتباه می کنند.
- اغلب در حفظ توجه در کارها یا در حین بازی کردن دچار مشکل است ( مثلا در حفظ تمرکز در طول سخنرانی ها، گفتگوها یا خواندن طولانی مشکل دارند.)
- اغلب به نظر می رسد وقتی مستقیما با او صحبت می شود گوش نمی دهد( مثلا، ذهن در جای دیگری به نظر میرسد، حتی در غیاب حواس پرتی آشکار)
- اغلب در سازماندهی کارها و فعالیت ها مشکل دارند ( مثلا در مدیریت های متوالی، مشکل در نظم دادن به وسایل )
- اغلب از انجام کارهایی که نیازمند تلاش ذهنی مداوم هستند ( مثلا تکالیف مدرسه، برای بزرگتر ها تهیه گزارش و بررسی مقالات طولانی ) اجتناب می کند.
روش های کنترل و جلوگیری از بروز بیش فعالی
با رعایت نکات زیر می توانید از بروز این اختلال در بزرگسالان خود جلوگیری کنید.
- محدود کردن زمان استفاده از تلویزیون
- رعایت از یک رژیم غذایی سالم و مناسب
- شرکت کردن در فعالیت های جسمی به صورت روزانه
- تنظیم ساعت خواب
تشخیص بیش فعالی
روش های مختلفی برای تشخصیص این اختلال در بزرگسالان وجود دارد که مهم ترین آن معاینه توسط بهترین روانشناس کودک است. در صورت مشاهده هر علائم مشکوکی در بالا به آن اشاره شده است باید کودک خود را نزد مشاور کودک ببرید. روش های دیگری هم برای تشخیص آن وجود دارد که رایج ترین آن عبارت است از:
- انجام برخی آزمایش های شنوایی
- انجام برخی آزمایش های بینایی
بیشتر بخوانید: تفسیر نقشه مغزی و انواع آن
نتیجه گیری
بیش فعالی، یک اختلال کمبود توجه است. این اختلال مغزی است که بر نحوه توجه، بی حرکت نشستن و کنترل رفتار شما تاثیر می گذارد. این در بزرگسالان و نوجوانان اتفاق می افتد و می تواند تا بزرگسالی ادامه یابد.