بیش فعالی کودکان و علائم آن

در اختلال بیش فعالی کودکان، عموما آن ها بی قرار هستند و به راحتی خسته می شوند. آنها ممکن است به سختی بنشینند یا در صورت لزوم ساکت باشند. همچنین ممکن است با عجله کارها را انجام دهند و اشتباهات بی دقتی مرتکب شوند. کودکان ممکن است ناخواسته طوری رفتار کنند که باعث ناراحتی دیگران شود.

بیش فعالی کودکان چیست؟

ADHD مخفف اختلال کمبود توجه بیش فعالی است. رشد و فعالیت مغزی کودکان مبتلا به بیشفعالی دارای تفاوت هایی است که بر توجه، توانایی نشستن و خودکنترلی تأثیر می گذارد. بیش فعالی کودکان می تواند کودک را در مدرسه ، خانه و با دوستان تحت تاثیر قرار دهد.

علائم بیش فعالی در کودکان

گاهی اوقات، همه کودکان در توجه کردن، گوش دادن و پیروی از دستورالعمل ها، بی حرکت نشستن یا نوبت گرفتن مشکل دارند. اما بیش فعالی در کودکان، مشکلات بیشتری ایجاد می کند. 

بیش فعالی در کودکان ممکن است علائمی را در برخی یا همه موارد زیر نشان دهند: 

• عدم توجه:. کودکان مبتلا به بی توجهی (که به راحتی حواسشان پرت می شود) در تمرکز روی یک کار مشکل دارند. آنها ممکن است به خوبی به دستورالعمل ها گوش ندهند، جزئیات مهم را از دست بدهند، و ممکن است کاری را که شروع کرده اند به پایان نرسانند. آنها ممکن است خیال پردازی کنند یا فریب دهند. ممکن است حواسشان پرت یا فراموشکار به نظر برسد و به یاد نداشته باشند که وسایلشان را کجا گذاشته اند. 
• تکانشگری: کودکان تکانشی خیلی سریع و قبل از فکر کردن عمل می کنند. آن‌ها مکرراً حرفشان را قطع می‌کنند، فشار می‌آورند یا با افراد دیگر برخورد می‌کنند.  آنها ممکن است کارهایی را بدون درخواست اجازه انجام دهند، از چیزهایی استفاده کنند که به آنها تعلق ندارد، یا رفتارهای مخاطره آمیزی انجام دهند. همچنین ممکن است واکنش های احساسی داشته باشند که برای موقعیت خیلی شدید به نظر می رسد. 

گاهی اوقات والدین و معلمان علائم بیش فعالی کودکان را زمانی که کودک بسیار کوچک است متوجه می شوند. اما طبیعی است که کودکان خردسال به راحتی حواسشان پرت، بی قرار، بی حوصله یا تکانشی باشد. بنابراین  این ویژگی ها همیشه نشان دهنده بیشفعالی کودکان نیست.

علل بیش فعالی کودکان

مشخص نیست که چه چیزی باعث ایجاد تفاوت های بیشفعالی کودکان در مغز می شود. شواهد روشنی وجود دارد که نشان می دهد بیش فعالی کودکان تقریباً همیشه در خانواده ها وجود دارد. بسیاری از کودکان مبتلا به ADHD والدین یا خویشاوندان مبتلا به ADHD دارند. کودکان همچنین زمانی که زودتر از موعد به دنیا می آیند، در معرض سموم محیطی قرار می گیرند یا مادرانشان در دوران بارداری از مواد مخدر استفاده می کنند، که این سبب می شود بیشتر به بیشفعالی کودکان مبتلا شوند. 

بیش فعالی کودکان چگونه تشخیص داده می شود؟

اگر فکر می کنید کودک شما دارای ADHD است، با پزشک قرار ملاقات بگذارید. پزشک عمومی یک چکاپ، از جمله آزمایش بینایی و شنوایی شما، انجام می دهد تا مطمئن شود که بیماری دیگری باعث علائم شما نمی شود. 

برای تشخیص بیش فعالی کودکان، پزشکان با پرسیدن سوالاتی در مورد سلامت، رفتار و فعالیت کودک شروع می کنند. آنها با والدین و با بیماران خود در مورد چیزهایی که متوجه شده اند صحبت می کنند.

پس از جمع آوری این اطلاعات، پزشکان بیش فعالی کودکان را در موارد زیر تشخیص می دهند:

بسیاری از کودکان مبتلا به ADHD همچنین دارای مشکلات یادگیری، رفتار مخالف و نافرمانی، اضطراب یا مشکلات خلقی هستند که پزشکان اغلب آنها را همراه با بیشفعالی کودکان درمان می کنند. 

در صورت لزوم، پزشک ممکن است فرزند شما را به بهترین روانشناس کودک ارجاع دهد. 

درمان بیش فعالی کودکان

درمان بیشفعالی معمولاً شامل موارد زیر است:

• دارو درمانی: اینها داروهایی هستند که توانایی مغز را برای توجه، آرام شدن و استفاده از خودکنترلی بیشتر فعال می کنند.
• رفتار درمانی: درمانگران می توانند به کودکان کمک کنند تا مهارت های اجتماعی، عاطفی و برنامه ریزی را که به دلیل ADHD توسعه نیافته اند، توسعه دهند. 
• نوروفیدبک درمانی: تاثیر نوروفیدبک بر بیش فعالی می تواند منجر به بهبود این اختلال در کودکان شود.
• مشاوره و آموزش به والدین: والدین روش های بهتری را برای پاسخ به رفتارهای مشکل دار که بخشی از ADHD هستند، یاد می گیرند.
• حمایت در مدرسه: معلمان می توانند به کودکان مبتلا به ADHD کمک کنند تا موفق تر شوند و از مدرسه لذت ببرند

درمان مناسب به بهبود بیش فعالی کودکان کمک می کند. والدین و معلمان می توانند به کودکان کوچکتر آموزش دهند که توجه، رفتار و احساسات خود را بهتر کنترل کنند. با افزایش سن، کودکان باید یاد بگیرند که توجه و کنترل خود را بهبود بخشند. 

وقتی بیشفعالی کودکان درمان نشود، کودکان با مشکل مواجه می شوند. این می تواند منجر به عزت نفس پایین، افسردگی، رفتار مخالف، افت تحصیلی، رفتارهای پرخطر و یا تعارضات خانوادگی شود. 

والدین چگونه می توانند کمک کنند؟

اگر کودک شما مبتلا به ADHD تشخیص داده شد، برای کمک به درمان فرزند خود موارد زیر را رعایت نمایید:

• مشارکت کنید: هرچه می توانید در مورد بیش فعالی کودکان بیاموزید. درمان توصیه شده توسط متخصص بهداشتی که از کودک شما مراقبت می کند را دنبال کنید. با او به تمام بازدیدهای پزشکی و درمانی برنامه ریزی شده بروید. 
• داروها را در زمان مناسب بدهید: گر کودک شما داروی ADHD مصرف می کند، همیشه آن را در زمان و دوز توصیه شده بدهید و داروها را در مکانی امن نگهداری کنید.
• با مدرسه فرزندتان کار کنید:  از معلمان فرزندتان در مورد نحوه عملکردش بپرسید و برای کمک به موفقیت فرزندتان در مدرسه با یکدیگر همکاری کنید 
• قاطعانه و با محبت به فرزندتان آموزش دهید: بیاموزید که چه رویکردهای آموزشی برای کودکان مبتلا به بیش فعالی بهترین است و کدام یک می توانند ADHD را بدتر کنند. در مورد بیش فعالی با فرزندتان آشکارا و تشویق کننده صحبت کنید و روی نقاط قوت و ویژگی های مثبت فرزندتان تمرکز کنید.

کلام آخر

توجه، فعالیت و خودکنترلی به تدریج با بزرگتر شدن کودکان رشد می کند. کودکان این مهارت ها را با کمک والدین و معلمان خود می آموزند. اما برخی از بچه ها در مواردی مانند توجه کردن، آرام شدن، گوش دادن یا انتظار خیلی بهتر نمی شوند. وقتی این ویژگی ها ادامه پیدا می کند و شروع به ایجاد مشکلات در مدرسه، خانه یا با دوستان می کند، ممکن است بیش فعالی کودکان باشد.

بیش فعالی کودکان زمانی بهبود میابند که غذاهای سالم ب‌خورند، ورزش ‌کنند، به اندازه کافی ب‌خوابند و والدین حمایت‌کننده‌ای داشته باشند که می‌دانند چگونه به ADHD واکنش نشان دهند.

بیشتر بخوانید => بیشفعالی در بزرگسالان