علائم اوتیسم در کودکان چیست؟

علائم اوتیسم در کودکان شامل چالش‌هایی در تعامل اجتماعی، مانند مشکل در برقراری تماس چشمی، درک نشانه‌های اجتماعی و ایجاد روابط است. مشکلات ارتباطی ممکن است به صورت تاخیر در رشد گفتار، زبان تکراری یا مشکل در درک نشانه های غیرکلامی ظاهر شوند. افراد مبتلا به اوتیسم اغلب درگیر رفتارهای تکراری هستند، به شدت به روال‌ها پایبند هستند و ممکن است علایق یا تثبیت‌های شدید نشان دهند.

 حساسیت های حسی، مانند حساسیت بیش از حد به برخی از محرک ها یا جستجوی تحریک حسی نیز از ویژگی های رایج اوتیسم هستند. به طور کلی، علائم اوتیسم از نظر شدت و تظاهر بسیار متفاوت است، اما تشخیص و مداخله زودهنگام برای ارائه حمایت موثر و ارتقای نتایج مثبت برای افراد مبتلا به اوتیسم کلیدی است. در این مقاله، ما به بررسی علائم مختلف اوتیسم در کودکان خواهیم پرداخت و به والدین، مراقبان و مربیان کمک می کنیم تا این وضعیت را بهتر درک کنید.

10 نشانه مهم اوتیسم در کودکان

از جمله نشانه های اوتیسم در کودکان مربوط به عوامل زیر است:

1. چالش های اجتماعی:

کودکان مبتلا به اوتیسم اغلب از سنین پایین با تعاملات اجتماعی دست و پنجه نرم می کنند. آنها در برقراری تماس چشمی، درک نشانه های اجتماعی یا شرکت در گفتگوهای متقابل مشکل دارند. برخی از کودکان بازی انفرادی را ترجیح میدهند و در ایجاد دوستی یا حفظ روابط با همسالان مشکل دارند. 

2. مشکلات ارتباطی:

از دیگر علائم اوتیسم در کودکان اختلالات ارتباطی است که در بین کودکان مبتلا به اوتیسم رایج است. آنها تاخیر در رشد گفتار، مشکل در درک زبان، یا استفاده محدود از حرکات و حالات چهره برای بیان خود را نشان میدهند. برخی از کودکان  کلمات یا عبارات را بدون درک معنای آنها تکرار می کنند، در حالی که برخی دیگر ممکن است الگوی گفتاری صاف یا یکنواخت داشته باشند. ارتباط غیرکلامی مانند اشاره یا تکان دادن سر نیز ممکن است برای برخی از افراد مبتلا به اوتیسم چالش برانگیز باشد.

3. رفتارهای تکراری:

رفتارهای تکراری یکی از ویژگی های بارز اختلال طیف اوتیسم است. کودکان در حرکات تکراری مانند تکان دادن دست یا چرخاندن اشیا برای مدت طولانی انجام دهند. آنها همچنین به روال های سختگیرانه پایبند هستند و با تغییر در محیط یا برنامه روزانه خود مضطرب می شوند. علایق خاص یا تثبیت در موضوعات، اشیاء یا فعالیت های خاص در میان کودکان مبتلا به اوتیسم رایج است و بر افکار و مکالمات آنها غالب میشود.

4. حساسیت های حسی:

بسیاری از کودکان مبتلا به اوتیسم حساسیت های حسی را تجربه می کنند که می تواند به صورت افزایش حساسیت یا کم حساسیت به محرک های حسی ظاهر شود. آنها بیش از حد به صداها، نورها، بافت ها یا بوها حساس میشوند که منجر به اضافه بار حسی و ناراحتی در محیط های خاص می شود. برعکس، برخی از کودکان با انجام رفتارهای تکراری یا جستجوی احساسات خاص، مانند چرخیدن یا پریدن، به دنبال تحریک حسی هستند.

5. مشکل در انتقال:

کودکان مبتلا به اوتیسم اغلب با تغییرات روتین دست و پنجه نرم می کنند. آنها هنگام مواجهه با رویدادهای غیر منتظره یا انتقال بین فعالیت ها مضطرب یا ناراحت می شوند. مشکل در انتقال بین کارها یا مکان ها می تواند زندگی روزمره را مختل کند و منجر به چالش های رفتاری شود. ارائه برنامه‌های بصری، هشدارها و روال‌های منظم می‌تواند به کاهش برخی از استرس‌های مرتبط با انتقال کودکان مبتلا به اوتیسم کمک کند.

6. اختلال در تخیل اجتماعی:

کودکان مبتلا به اوتیسم در درک و پیش بینی افکار، احساسات و مقاصد دیگران مشکل دارند، مفهومی که به عنوان نظریه ذهن شناخته می شود. این اختلال می تواند بر توانایی آنها در همدلی با دیگران، تفسیر دقیق موقعیت های اجتماعی و شرکت در بازی های تخیلی تاثیر بگذارد. در نتیجه، کودکان مبتلا به اوتیسم برای درک طنز یا طعنه دچار مشکل میشوند که منجر به سوء تفاهم های اجتماعی می شود.

7. مهارت های حرکتی تاخیری:

مهارت های حرکتی در برخی از کودکان مبتلا به اوتیسم به تاخیر می افتد. آنها ممکن است در فعالیت هایی که نیاز به تعادل، هماهنگی یا کنترل حرکتی خوب دارند، مانند دوچرخه سواری، بستن بند کفش یا استفاده از ظروف، مشکل داشته باشند. مداخلات کاردرمانی و فیزیوتراپی می تواند به بهبود مهارت های حرکتی و هماهنگی در کودکان مبتلا به اوتیسم کمک کند.

8. تمرکز شدید و توجه به جزئیات:

در حالی که کمبود توجه در بسیاری از اختلالات رشد عصبی رایج است، برخی از کودکان مبتلا به اوتیسم تمرکز بیش از حد و توجه به جزئیات را نشان می دهند، به ویژه در مناطق مورد علاقه یا تثبیت. آن‌ها مهارت‌ها یا دانش‌های استثنایی را در حوزه‌های خاص، مانند ریاضیات، موسیقی، یا حفظ کردن نشان دهند، که اغلب از همسالان خود در این زمینه‌ها پیشی می‌گیرند.

9. چالش های تنظیم عاطفی:

تنظیم احساسات و مدیریت ناامیدی می تواند برای کودکان مبتلا به اوتیسم چالش برانگیز باشد. آنها در ابراز احساسات به طور مناسب یا درک احساسات دیگران مشکل دارند. کج خلقی، فروپاشی یا رفتار پرخاشگرانه ممکن است زمانی رخ دهد که احساس می کنند تحت فشار هستند یا نمی توانند با احساسات خود کنار بیایند. آموزش راهبردهای مقابله ای، مانند تمرینات تنفس عمیق یا استفاده از حمایت های بصری، می تواند به کودکان مبتلا به اوتیسم کمک کند تا یاد بگیرند که احساسات خود را به طور موثرتری تنظیم کنند.

10. مشکل در تفکر انتزاعی:

تفکر انتزاعی و مهارت های حل مسئله در برخی از کودکان مبتلا به اوتیسم مختل میشود. آموزش مهارت های تفکر انتزاعی از طریق آموزش های صریح و مثال های واقعی می تواند به حمایت از رشد شناختی در کودکان مبتلا به اوتیسم کمک کند.

نتیجه گیری

در نتیجه، شناخت علائم اوتیسم در کودکان برای مداخله و حمایت اولیه بسیار مهم است. با درک چالش های اجتماعی، ارتباطی، رفتاری و حسی مرتبط با اختلال طیف اوتیسم، والدین، مراقبان و مربیان می توانند منابع و مداخلات لازم را برای کمک به رشد کودکان مبتلا به اوتیسم فراهم کنند. تشخیص زودهنگام و دسترسی به درمان‌ها و مداخلات مناسب می‌تواند به طور قابل توجهی نتایج را برای کودکان مبتلا به اوتیسم بهبود بخشد و آنها را قادر می‌سازد تا به پتانسیل کامل خود دست یابند و زندگی رضایت بخشی داشته باشند.

سوالات متداول