نوروفیدبک و اختلال کم توجهی

نوروفیدبک و اختلال کم توجهی رابطه مستقیمی باهم دارند، زیرا نوروفیدبک می تواند به درمان کم توجهی کمک کند. اختلال کمبود توجه ADHL   یک اختلال عصبی رشدی است که با مشکلاتی در حفظ توجه و تنظیم بیش فعالی مشخص می شود. در حالی که درمان های سنتی مانند دارو و درمان سنگ بنای مدیریت ADHL بوده است، تحقیقات رو به رشدی نشان می دهد که درمان نوروفیدبک یک رویکرد جایگزین امیدوارکننده ارائه می دهد. در این مقاله، به اصول نوروفیدبک و اثربخشی آن در پرداختن به ADHL می پردازیم.

مزایای درمان نوروفیدبک و اختلال کم توجهی

از جمله مزایای درمان نوروفیدبک و اختلال کم توجهی می توان به موارد زیر اشاره کرد:

1. غیر تهاجمی: بر خلاف دارو یا روش های تهاجمی، نوروفیدبک درمانی غیر تهاجمی است و عوارض جانبی ندارد.

2. درمان شخصی: هر پروتکل نوروفیدبک بر اساس الگوهای امواج مغزی و علائم خاص فرد تنظیم می شود و اثربخشی را به حداکثر می رساند.

3. مزایای بلند مدت: تحقیقات نشان می دهد که مزایای درمان نوروفیدبک می تواند فراتر از دوره درمان باقی بماند و باعث بهبود پایدار در توجه و رفتار شود.

4. رویکرد مکمل: نوروفیدبک را می توان به عنوان یک مداخله مستقل یا همراه با سایر روش های درمانی، مانند دارو درمانی یا رفتار درمانی، برای نتایج بهتر مورد استفاده قرار داد.

علم پشت نوروفیدبک و افزودن نوروفیدبک و اختلال کم توجهی

تحقیقات نشان می دهد که افراد مبتلا به ADHL اغلب الگوهای غیرعادی فعالیت امواج مغزی را نشان می دهند. درمان نوروفیدبک این الگوهای خاص امواج مغزی را هدف قرار می دهد، مانند افزایش فعالیت موج بتا در قشر جلوی مغز، که با توجه و عملکرد اجرایی مرتبط است.

اثربخشی نوروفیدبک برای درمان ADHL

مطالعات متعددی اثربخشی نوروفیدبک را در مدیریت علائم ADHL نشان داده‌اند. نوروفیدبک دارای مزایای پایدار است، با بهبود در توجه و رفتار حتی پس از قطع درمان ادامه می یابد.

پروتکل آموزشی نوروفیدبک و اختلال کم توجهی

درمان نوروفیدبک معمولاً شامل چندین مرحله است:

1. ارزیابی: یک ارزیابی جامع، از جمله ثبت نوار مغزی (الکتروانسفالوگرام)، برای شناسایی الگوهای امواج مغزی منحصر به فرد و مناطق بی نظمی فرد انجام می شود.

2. برنامه ریزی درمان: بر اساس نتایج ارزیابی، یک پروتکل آموزشی نوروفیدبک شخصی سازی شده است. این پروتکل فرکانس های امواج مغزی خاص مرتبط با علائم ADHL را هدف قرار می دهد.

3. جلسات آموزشی: در طول جلسات نوروفیدبک، افراد به حسگرهای EEG متصل می شوند و بازخورد بلادرنگ از طریق نشانه های دیداری یا شنیداری ارائه می شود. برای مثال، ممکن است از یک بازی یا ویدیو برای ارائه بازخورد بر اساس توانایی فرد در تعدیل امواج مغزی خود استفاده شود.

4. نظارت بر پیشرفت: پیشرفت در طول دوره درمان برای ردیابی بهبود توجه، کنترل تکانه و سایر علائم هدف نظارت می شود.

5. نگهداری و پیگیری: پس از تکمیل جلسات آموزشی اولیه، افراد ممکن است جلسات دوره ای نگهداری را برای تقویت مهارت های آموخته شده و جلوگیری از عود علائم انجام دهند.

نوروفیدبک درمانی بر اختلال کم توجهی – بیش فعالی

نوروفیدبک درمانی اختلال کم توجهی نوعی بیوفیدبک است که ارتباط بین ذهن و بدن را پل می کند. نوروفیدبک می تواند با ارائه بازخورد مستقیم به مغز ما، به افزایش کنترل بر نحوه عملکرد ذهن کمک کند .

این از طریق بازخورد صوتی یا بصری مثبت برای عملکرد صحیح فعالیت مغز به دست می آید، در حالی که بازخورد صوتی یا بصری منفی برای فعالیت ناکارآمد مغز استفاده می شود.

نوروفیدبک درمانی اختلال کم توجهی فرآیندی منحصر به فرد است که در آن یک متخصص آموزش دیده امواج مغزی را در حین ارائه نوروفیدبک اندازه گیری می کند.

دستگاه مورد استفاده الکتروانسفالوگرافی (EEG) نام دارد که فرکانس های مختلف امواج مغزی مختلف را اندازه گیری می کند. الکترودهای حاصل از EEG به سر فرد متصل می شود. لازم به ذکر است که الکترودها جریان الکتریکی ایجاد نمی کنند. بنابراین، آنها هیچ احساس منفی ایجاد نمی کنند.

امواج مغزی که بیشتر در ADHD تحت تاثیر قرار می گیرند امواج تتا و بتا هستند. معمولاً افراد مبتلا به ADHD با قدرت تتا بالا یا پایین و جیره تتا و بتا بالا مراجعه می کنند. نوروفیدبک برای افزایش قدرت تتا و بتا کار می کند که به نوبه خود، این می تواند علائم ADHD را کاهش دهد.

سایر درمان های  ADHD

پس از دریافت تشخیص، می توان گزینه های درمانی را بررسی کرد. درمان کم توجهی – بیش فعالی اغلب نیاز به یک رویکرد کل نگر دارد ، به این معنی که ترکیبی از روان درمانی، دارو، آموزش روانی و تغییرات سبک زندگی می تواند بهترین فواید را داشته باشد.

روان درمانی

روان درمانی توصیه شده برای درمان این عارضه، درمان شناختی رفتاری است . این درمان به افراد کمک می کند تا ارتباط بین احساسات، افکار و اعمال خود را ایجاد کنند. به نوبه خود، این می تواند به مردم کمک کند تا برخی از علائم ADHD خود را کنترل کنند. علاوه بر این، کودکان ممکن است به رفتار درمانی ارجاع داده شوند . این نوع درمان بر یادگیری نحوه تنظیم رفتار و احساسات متمرکز است.
رفتار درمانی یک تلاش مشترک است که معلمان، والدین و اعضای خانواده را شامل می شود. با مشارکت معلمان و اعضای خانواده، روال ها و مهارت های آموخته شده در رفتار درمانی را می توان در کلاس درس و در خانه تقویت کرد.

دارودرمانی

مصرف دارو در درمان ADHD توصیه می شود . محرک ها اغلب اولین داروی توصیه شده هستند. از طریق مکانیسم های مختلف هم در داخل نورون و هم در سیناپس، محرک ها در دسترس بودن دوپامین را افزایش می دهند که برای انگیزه و عملکرد کلی شناختی بسیار مهم است. با این حال، محرک ها می توانند عوارض جانبی مضری داشته باشند و برای همه مناسب نیستند. در صورتی که محرک ها موثر نباشند، ممکن است داروهای غیر محرک تجویز شوند. آنها می توانند به اندازه محرک ها موثر باشند، اما ممکن است مدت بیشتری طول بکشد تا شروع به کار کنند و تاثیر بگذارند.

نتیجه گیری

درمان نوروفیدبک با هدف قرار دادن الگوهای امواج مغزی نامنظم مرتبط با توجه و کنترل تکانه، راه امیدوارکننده ای را برای مدیریت اختلال کمبود توجه  ارائه می دهد.

به طور خلاصه، نوروفیدبک با استفاده از قدرت نوروپلاستیسیتی، به افراد این امکان را می‌دهد تا کنترل عملکرد مغز خود را در دست بگیرند و پتانسیل کامل خود را در مدیریت ADHL و مشکلات توجه مرتبط با آن باز کنند.

سوالات متداول